Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΒΟΜΒΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!
Λίγο πριν από το αυριανό, κρίσιμο Eurogroup στο οποίο η Ελλάδα διαπραγματεύεται με τους εταίρους ζητώντας τη διακοπή του Μνημονίου κι ένα καλύτερο αύριο για την Ελλάδα, οι δημοσιογράφοι Μάκης Βραχιολίδης και Γιάννης Παπαζήσης επέδωσαν ανοικτή επιστολή προς τον υπουργό Οικονομικών Κύριο Ιωάννη Βαρουφάκη.
Στην επιστολή αυτή καταδεικνύεται η κλοπή σε βάρος του λαού από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, σε συμπαιγνία με τις 4 συστημικές τράπεζες, προτείνοντας παράλληλα λύση στο αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί! Λύση η οποία θα είναι σωτήρια για τη χώρα. Ελπίζουμε ότι η επιστολή και η λύση που προτείνεται, θα φανεί πολύτιμη στον κ. Βαρουφάκη.
Ιδού η επιστολή:
Οι δημοσιογράφοι Μάκης Βραχιολίδης, Γιάννης Παπαζήσης που απέστειλαν την επιστολή στον Υπουργό Οικονομικών
Κύριε υπουργέ,
γνωρίζουμε το μέγεθος της επιστημοσύνης σας αλλά και τις προθέσεις σας με την ανάληψη των καθηκόντων σας, όπως επίσης και το εύρος των δραστηριοτήτων σας, εδώ και 2 εβδομάδες που αναλάβατε το δύσκολο αυτό έργο. Εμείς λοιπόν θέλουμε με την παρούσα επιστολή να σας βοηθήσουμε για το καλό της πατρίδος διότι εάν αποτύχετε αυτό θα έχει συνέπειες δραματικές για όλους μας.
Με τη δημοσιογραφική μας ιδιότητα ήρθαμε σε επαφή με σημαντικά πρόσωπα και τα στοιχεία που συλλέξαμε από τις συνεντεύξεις που πήραμε πιστεύουμε ότι θα σας είναι χρήσιμα για να φέρετε σε πέρας το υπερμεγέθους δυσκολίας έργο που αναλάβατε στην πολύ δύσκολη αυτή στιγμή για το έθνος και κάθε δυνατή βοήθεια από όπου και αν προέρχεται, πιστεύουμε ότι θα σας φανεί χρήσιμη.
Επί της ουσίας λοιπόν σας γνωστοποιούμε ότι οι 4 πρώην πρωθυπουργοί δανείστηκαν από το εξωτερικό 233 δις ευρώ και τα έδωσαν όλα στις 4 ελληνικές συστημικές τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησηαυτών και τα χρέωσαν στον ελληνικό λαό, με συνέπεια σήμερα να εμφανίζονται ότι δεν χρεωστάνε αυτές στους δανειστές της χώρας μας αλλά εμείς, ο ελληνικός λαός!!! Αυτό Κύριε υπουργέ έγινε μέσω των ΦΕΚ νο250 της 9-12-2008
Ν. 3723/08 , ΦΕΚ νο 65 την 6-5-2010
Ν. 3845/10, ΦΕΚ νο 148 την 3-9-2010 ,
Ν. 3872/10, ΦΕΚ νο 256 την 9-12-2011
Ν. 4031/11 και ΦΕΚ νο 94 την 11-9-2012.
Στα παραπάνω ΦΕΚ και στους αντίστοιχους Νόμους θα δείτε ότι οι προκάτοχοί σας έβαλαν ως εγγύηση το ίδιο το κράτος και το μέλλον όλων μας το υποθήκευσαν στο αγγλικό δίκαιο, πράγμα απαράδεκτο! Δανείστηκαν χωρίς λόγο 233 δις ευρώ, τα έδωσαν στις τράπεζες και έβαλαν ως εγγυητή το κράτος, δηλαδή όλους μας, δίνοντας ως εγγύηση ομόλογα του ελληνικού κράτους τα οποία υποχρεωνόμαστε να πληρώσουμε εμείς επειδή δεν πληρώνουν οι τράπεζες. Οι τραπεζίτες, με την ανοχή και εγγύηση του κρατικού μηχανισμού επειδή αρνούνται να τα πληρώσουν, καλούμαστε όλοι μας να πετύχουμε το ακατόρθωτο, να πληρώσουμε δηλαδή ως λαός 233 δις ευρώ συν τους τόκους, χωρίς να τα έχουμε πάρει εμείς αυτά τα δάνεια!
Ρωτούμε λοιπόν, είναι ή δεν είναι ιδιωτικές εταιρείες όλες οι ελληνικές τράπεζες; Έπρεπε οι μέτοχοί τους να αναλάβουν την ανακεφαλαιοποίησή τους με δικά τους έξοδα; Πού έχει ξανασυμβεί το κράτος να αναλαμβάνει την ανακεφαλαιοποίηση ιδιωτικών εταιρειών; Είναι ή δεν είναι παράνομο αυτό;
Καλείστε λοιπόν να ερευνήσετε το όλο θέμα με τα στοιχεία που σας δώσαμε, να ζητήσετε τα χρήματα αυτά να καταβληθούν από τις 4 ελληνικές συστημικές τράπεζες που τα έχουν στα χρηματοκιβώτιά τους ή σε offshoreεταιρείες τους και αν δεν τα επιστρέψουν, να περάσουν από δίκη άπαντες όσοι συνέργησαν σε αυτό το ασύλληπτου μεγέθους οικονομικό έγκλημα που έγινε σε βάρος όλων μας.
Μόλις επιστρέψουν τα χρήματα στα κρατικά ταμεία οι τράπεζες, με οποιοδήποτε τρόπο είτε δια της μεταξύ σας συνεννοήσεως είτε δια της δικαστικής οδού (που δεν θα πρέπει να καθυστερήσει καθόλου), τότε να επιστραφούν στους δανειστές μας για να ανακουφιστεί η χώρα και οι πολίτες από αυτό το πραγματικά τεράστιο και πρωτοφανές πρόβλημα. Αμέσως μετά να ακυρωθούν τα μνημόνια εις το ελληνικό κοινοβούλιο διότι ψηφίστηκαν αντισυνταγματικώς ως προσχέδια νόμων και όχι ως δανειακές συμβάσεις στα μνημόνια 2 και 3 και η απόδειξη βρίσκεται στο ΦΕΚ της 14-2-2012 Ν. 4046
ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΕΚ 240 ΤΗΣ 12-12 2012
Το δε μνημόνιο Νο1 το πέρασαν μόνοι τους από την βουλή οι Παπανδρέου και Παπακωνσταντινου. Επί αυτών μάλιστα απεφάνθη και ο κύριος Κατρούγκαλος ως έξης: «Καμία από τις τρεις δανειακές συμβάσεις, κανένα από τα Μνημόνια δεν ήρθε να κυρωθεί στη βουλή με τον τρόπο που προβλέπει το Σύνταγμα δηλαδή ως υπογραμμένη Συνθήκη και μάλιστα με την πλειοψηφία των 3/5. Η πρώτη δανειακή σύμβαση κατατέθηκε και αποσύρθηκε και η δεύτερη και Τρίτη ψηφίστηκαν ως σχέδια και μάλιστα με το τέχνασμα των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Αρχικά εγκρίθηκαν τα σχέδια όχι οι συμβάσεις και μετά κυρώθηκαν . Δεν επιδιώχθηκε η ακύρωσή τους διότι δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε συνταγματικό δικαστήριο που να επιτρέπει τον έλεγχο αυτών των πραγμάτων . Το ΣτΕ ελέγχει μόνο την νομιμότητα Διοικητικών πράξεων, όχι διεθνών συμβάσεων και ο Άρειος Πάγος δεν έχει καμία τέτοια αρμοδιότητα. Όσο δεν έχουν Συνταγματικό Δικαστήριο αυτές οι πολιτικές πράξεις δεν μπορούν να έχουν έλεγχο. Στο δεν Διεθνές Δικαστήριο πάλι δεν υπάρχει δικαστήριο που να ελέγχει ένα τέτοιο εσωτερικό ζήτημα».
Πιστεύουμε ότι έγινε αντιληπτό το μέγεθος του εγκλήματος που συντελέστηκε σε βάρος του ελληνικού λαού.
Παίρνετε λοιπόν πίσω τα 233 δις από τις τράπεζες, που τα έδωσε αναίτια το κράτος, ακυρώνετε τα μνημόνια, δίνετε τα χρήματα πίσω στους δανειστές μας και ησυχάζουμε άπαξ δια παντός.
Αυτή είναι η πιο ασφαλής οδός Κύριε Υπουργέ και δι’ αυτής της οδού δεν θα χρειαστεί να έρθετε σε ρήξη με κανένα ευρωπαϊκό κράτος ούτε να ζητήσετε βοήθεια από κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος. Αν πράξετε αυτό τότε μπορείτε να πάτε την Γερμανία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να μας αποδώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις και όσα μας οφείλει από το κατοχικό δάνειο τα οποία ξεπερνούν συνολικά τα 500 δις ευρώ συμφώνα με τον κύριο Μανώλη Γλέζο. Έτσι την «τινάζετε» στον αέρα για να μην μπορέσει ξανά να σας υποδείξει ποιος είναι ο έντιμος και ποιος όχι αλλά και ποιος χρωστάει τελικά σε ποιον Κύριε Υπουργέ.
«ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ» – ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΗ ΤΡΟΤΣΚΥ ΤΟ 1930
Η λέξη «ρατσιστής» έχει γίνει το πιο αποτελεσματικό λεκτικό όπλο δημιουργίας φόβου στο αριστερό και νεοσυντηρητικό (νεοφιλελεύθερο) οπλοστάσιο.
Για δεκαετίες, έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στην πολιτική αρένα για να συκοφαντήσει τους παραδοσιακούς («συντηρητικούς»), να τερματίσει κάθε συζήτηση, και να κάνει τον αντίπαλο ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΡΥΦΘΕΙ.
Στον κοινωνικό χώρο, έχει προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ζημιά από τη χρήση της με το να την χρησιμοποιούν για να κάνουν πλύση εγκεφάλου στις ευαίσθητες παιδικές ηλικίες και τους νέους φοιτητές, και να διδάξουν τους ανθρώπους ΝΑ ΜΙΣΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΣ, τις πολιτιστικές παραδόσεις τους, και το χειρότερο απ’ όλα, τον ίδιο τους τον ΕΑΥΤΟ.
Αυτό που εκπληκτικά παραμένει σχεδόν ολοκληρωτικά έξω από κάθε συζήτηση, ακόμα και στο σκληρό πυρήνα της παραδοσιακής Δεξιάς, είναι Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ της λέξης. Μήπως προέρχονται από κάποιον φιλελεύθερο κοινωνιολόγο; Κάποιον Μαρξιστή καθηγητή Πανεπιστημίου του 60; Ίσως κάποιον πολιτικό του Δημοκρατικού κόμματος; Όχι.
Αποδεικνύεται ότι η λέξη δεν επινοήθηκε από κανέναν άλλον, παρά από έναν από τους κύριους αρχιτέκτονες του 74χρόνου Σοβιετικού εφιάλτη, του ιδρυτή και πρώτου ηγέτη του περίφημου Κόκκινου Στρατού, τον Λέον Τρότσκι. Ο Leon Trotsky ήταν Εβραίος που γεννήθηκε στο μικρό χωριό Γιάνοφκα της Ουκρανίας, στις 7 Νοεμβρίου 1879. Το πραγματικό του όνομα ήταν Lev Davidovich Bronstein. Μετά τη διαγραφή του από το Κομμουνιστικό Κόμμα, εξορίστηκε από την Σοβιετική Ένωση και τελικά δολοφονήθηκε στο Μεξικό από τον Σοβιετικό πράκτορα Ραμόν Μερσάντερ κατ’ εντολή του Στάλιν.
Για πρώτη φορά η λέξη «ρατσιστής» αναφέρεται στο βιβλίο του 1930 του Λέον Τρότσκι, «Η Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης».
Οι πιο δύσπιστοι μπορούν να το ελέγξουν στο Διαδίκτυο, στην τοπική τους βιβλιοθήκη, καθώς και σε πολυάριθμα βιβλία , αλλά δεν πρόκειται ποτέ να βρουν να χρησιμοποιείται νωρίτερα η λέξη «ρατσιστής», πριν από τον Τρότσκι, που την χρησιμοποιεί σε τούτο το βιβλίο.
Έτσι, το επόμενο λογικό ερώτημα είναι ποιος ήταν ο σκοπός του σιωνιστή Λέον Τρότσκι, στο να επινοήσει αυτή τη λέξη; Για να το μάθουμε, ας ρίξουμε μια ματιά τι γράφει στο παραπάνω βιβλίο ο Τρότσκυ, στο συγκεκριμένο απόσπασμα.
«Η ‘Σλαβοφιλία’ (Slavophilism), ο μεσσιανισμός της καθυστέρησης, βασίζει τη φιλοσοφία της στην υπόθεση ότι ο ρωσικός λαός και η εκκλησία τους, είναι ολωσδιόλου δημοκρατικοί, ενώ η Ρωσία είναι η επίσημη γερμανική γραφειοκρατία που τους έχει επιβληθεί από το Μεγάλο Πέτρο. Ο Μαρξ σχολίασε πάνω σε αυτό το θέμα:» Με τον ίδιο τρόπο οι Τεύτονες «ηλίθιοι» κατηγόρησαν τον δεσποτισμό του Φρειδερίκου του Β’ στους Γάλλους, σαν οι καθυστερημένοι σκλάβοι να μην είχαν πάντα ανάγκη τους πολιτισμένους σκλάβους να τους εκπαιδεύσουν. «Αυτό το σύντομο σχόλιο αποτελειώνει εντελώς όχι μόνο την παλιά φιλοσοφία των Σλαβόφιλων, αλλά επίσης, και τις τελευταίες αποκαλύψεις των «ΡΑΤΣΙΣΤΩΝ».
Οι ‘Σλαβόφιλοι’ στους οποίους αναφέρεται ο Τρότσκι, υπήρξαν ιστορικά μια ομάδα Σλάβων παραδοσιοκρατικών που ΕΚΤΙΜΟΥΣΑΝ ιδιαιτέρως τον αυτόχθονα πολιτισμό και τον τρόπο ζωής τους ΚΑΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ.
Ο Τρότσκι από την άλλη τους έβλεπε, όπως και άλλους σαν κι αυτούς, ως ένα εμπόδιο στα διεθνιστικά κομμουνιστικά σχέδιά του για τον κόσμο. Αυτός ο άνθρωπος ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΝ ούτε στο ελάχιστο για τους Σλάβους Ρώσους του οποίους, υποτίθεται υπηρετούσε. Για αυτόν, οι ‘Σλαβόφιλοι’, δηλαδή οι Σλάβοι που διέπραξαν το «έγκλημα» ΝΑ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥΣ και να προσπαθούν να προστατεύσουν τη δική τους παράδοση, ήταν απλά «καθυστερημένοι», και άλλοι σαν και αυτούς ήταν απλά «ρατσιστές».
Η πραγματικότητα της προέλευσης της λέξης είναι στην πραγματικότητα μια κραυγή από την αριστερή-φιλελεύθερη εκδοχή της ιστορίας: ότι η λέξη επινοήθηκε για ‘καλό σκοπό’ για τον εντοπισμό ανθρώπων που είναι προκατειλημμένοι εναντίον ορισμένων φυλετικών ομάδων και ως σύνθημα για τους καλούς Φιλελεύθερους που θέλουν να προστατεύσουν τις φυλετικές μειονότητες από τους φανατικούς.
Αντίθετα, η πραγματική έννοια πίσω από τη λέξη – ότι οι εθνοκεντρικοί «καθυστερημένοι» πρέπει να αφήσουν την θέση τους για τους «φωτισμένους» διεθνιστές – συχνά χρησιμοποιήθηκε από τον Κομισάριο του Στρατού και του Ναυτικού, Τρότσκι ως σύνθημα για τους καλούς κομμουνιστές του Κόκκινου Στρατού να ξεκινήσουν ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ επιδρομές εναντίον των λαών που αντιστέκονταν θέλοντας να προστατεύσουν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους από το να αντικατασταθεί με έναν ξένο σύστημα.
Κάνοντας ένα άλμα στην σημερινή πραγματικότητα, θα δούμε ότι οι μόνες αλλαγές στη λέξη και τη βασική ιδέα της από το 1930, είναι ότι οι στόχοι της λέξης έχουν επεκταθεί από μόνο τους Σλάβους οι οποίοι δεν θα υποτάσσονταν στο μαρξιστικό διεθνιστικό σχέδιο να ξεριζώσουν και να καταστρέψουν τον πολιτισμό τους και τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, σε όλους τους λευκούς ανθρώπους, Σλάβους ή όχι, οι οποίοι δεν υποτάσσονται στο ίδιο άθλιο μαρξιστικό σχέδιο. Επίσης, εκείνοι οι οποίοι εξοπλίζονται με τη λέξη αυτή έχουν επεκταθεί από μια χούφτα κομμουνιστές σε ολόκληρο το φιλελεύθερο και νεοσυντηρητικό κατεστημένο, σε όλα τα έθνη σε όλο τον κόσμο.
Ο Λέον Τρότσκι, αφού βοήθησε τον Λένιν στη δημιουργία της Σοβιετικής δολοφονικής μηχανής με την οποία ο Λένιν, ο Τρότσκι και ο Στάλιν σκότωσαν συνολικά 70 εκατομμύρια άτομα (στο όνομα του αντιρατσισμού), – υπολογισμός του αριθμού των θυμάτων από τον Σολζενίτσιν – βγήκε από την εξουσία και εκδιώχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1929, αφού έχασε τη μάχη για την εξουσία για να γίνει διάδοχος του Λένιν, από τον Ιωσήφ Στάλιν.
Ωστόσο, πριν ξεθωριάσει μέσα στις σελίδες της ιστορίας, ο Λέον Τρότσκι, θα έκανε ένα τελευταίο πράγμα, το 1930, που θα προκαλούσε αναμφισβήτητα μεγαλύτερη ζημιά στη Δύση από τον Στάλιν και ολόκληρο το σοβιετικό πυρηνικό οπλοστάσιο των διαδόχων του.
ΕΦΗΥΡΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ που κυριολεκτικά θα έδινε δύναμη σε κάθε λογής εαυτοφοβική και εθνοπροδοτική φωνή μέσα στη Δύση για να επανακαθορίσει τους ανθρώπους που θέλουν να μείνουν ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥΣ, τις πολιτιστικές παραδόσεις τους και τον τρόπο ζωής ως τους «χειρότερους ανθρώπους», και μέσω της προπαγάνδας να επηρεάσουν την κυβέρνηση, το εκπαιδευτικό σύστημα, και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και σχεδόν τον κάθε ένα γύρω τους.
Θα πρέπει να απεικονίζεται ο λευκός άνδρας ως ο μοναδικός δράστης κάθε γενοκτονίας και δουλείας στον κόσμο, και αυτό θα πρέπει να συνεχίζεται μέχρι η Δύση να υποταχθεί στην σιωνιστική τροτσκιστική διεθνιστική ατζέντα, χωρίς να προβάλει την παραμικρή αντίσταση.
Μπορούμε να δούμε τα αποτελέσματα αυτής της πρακτικής τώρα, με τα φυλετικά διπλά μέτρα και σταθμά που δημιουργήθηκαν στην Αμερική από τους Σιωνιστές (σε βάρος των λευκών μη εβραίων Αμερικάνων φυσικά), με τη δημιουργία των «ρατσιστικών» εγκλημάτων και των εγκλημάτων «μίσους» στην Ευρώπη (με στόχο μόνο τον γηγενή πληθυσμό, φυσικά), με την καναδική και την αυστραλιανή κυβέρνηση να έχουν εφαρμόσει την «πολυπολιτισμικότητα» ως την επίσημη κρατική πολιτική (σε βάρος των γηγενών πολιτών), και πάνω απ’ όλα, με το τεράστιο κύμα τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών στη Δύση, που υποστηρίζεται από όλες τις δυτικές κυβερνήσεις, κάτι που μεταβάλλει ριζικά τη σύνθεση και τον πολιτισμό των χωρών αυτών, και απειλεί τον αρχικό τους πληθυσμό, μετατρέποντάς τους σε μειοψηφία μέσα στη ίδια τους τη χώρα.
Κι όλα αυτά μέσα σε μόλις λίγες δεκαετίες.
Στην Δύση, η λέξη «ρατσισμός» αντιγράφτηκε από το βιβλίο του σιωνιστή Τρότσκυ και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Γερμανία το 1933, από τον Magnus Hirschfeld, ένα Γερμανό, εβραϊκής καταγωγής, ομοφυλόφιλο, μαρξιστή και ιδρυτή του Institut für Sexualwissenschaft (Ινστιτούτο Ερευνών για την Σεξουαλικότητα) στο Βερολίνο. Το ίδρυμα ήταν μέρος της Σχολής της Φρανκφούρτης που είχε ως πρότυπο το Ινστιτούτο Μαρξ- Ένγκελς της Μόσχας.
Το βιβλίο με το ίδιο όνομα (‘Ρατσισμός’) δημοσιεύθηκε το 1933 στα γερμανικά και αργότερα μεταφράστηκε στα αγγλικά το 1938 από τους μαρξιστές / κομμουνιστές φίλους του Hirschfeld, Maurice Eden Paul και Cedar Paul και από εκεί διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο.
Γράφει ο Περικλῆς Γιαννουλίδης, Μελβούρνη 31/05/2012
Πολλοί έγραψαν για τον Πόντο, για την αλησμόνητη ομορφιά του… Πολλοί μιλούν για τον Πόντο, με δάκρυα στα μάτια και αβάσταχτο πόνο στην καρδιά… Πόσα γνωρίζουμε, όμως, γι΄ αυτό το κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, που επιμένει να μένει – και γιατί άραγε – εκτός των σχολικών βιβλίων;
Η ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού άρχισε πριν 3.000 χρόνια, με τις πρώτες ελληνικές αποικίες.Ωστόσο, αυτό που επιχειρείται, εξυπηρετώντας ανθελληνικά συμφέροντα, με την απαξίωση ή και τον αφανισμό της αρχέγονης ιστορίας των Ποντίων, είναι η παραχάραξη της ιστορίας με βίαιο και ανίερο τρόπο, καθώς και η καταστρατήγηση κάθε έννοιας απονομής Δικαιοσύνης. Στο έργο του, «Αποσπάσματα από την Ανατολή» (1845), ο Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ περιγράφει τις επαφές του με χριστιανούς ελληνόφωνους Ποντίους, που συναντά ταξιδεύοντας τον Εύξεινο Πόντο και αποφαίνεται πως πρόκειται για «Βυζαντινούς Έλληνες», χαρακτηρίζει δε την γλώσσα τους, ως «ελληνικά της Ματσούκας» και τους περιγράφει ως ελληνόφωνους, που προσκυνούν την Παναγία Σουμελά (1).
Σκόπιμα, αποσιωπάται η ιστορία των Ελλήνων του Πόντου, από τα μυκηναϊκά χρόνια τουλάχιστονκαι περιορίζεται η εις βάθος ιστορία τους, η οποία αποδεικνύει ότι, ήσαν Έλληνες Ίωνες και δεν προσκυνούσαν καμία Σουμελά. Η ιστορία τους δεν ξεκινά από την μεταβυζαντινή εποχή. Αντιθέτως, τότε ξεκινά ο εκφυλισμός των Ποντίων! Το θέμα είναι ότι, θέλουν να παρουσιάσουν τους Ποντίους σαν αναπόσπαστο κομμάτι του βίαιου εκχριστιανισμού που υπέστησαν, κρύβοντάς τους την αληθινή τους καταγωγή και προβάλλοντας, ως αρχή της ύπαρξής τους την βυζαντινή ή και μεταβυζαντινή περίοδο,παρουσιάζοντάς τους ως προσκολλημένους θρησκομανείς και συνδέοντάς τους με μοναστήρια, αγίους, χριστιανισμό, προσκυνήματα και μοναχούς που ακολουθούσαν μία εικόνα για να χτίσουν το μοναστήρι της παναγίας, η οποία όμως, τί ειρωνεία, τους άφησε αβοήθητους!
Μία ακόμη χριστιανική προπαγάνδα, στην προσπάθεια επιβολής λήθης. Παρ’ ότι ο Φαλμεράυερ έχει αποδειχθεί εμπαθής και αντιεπιστημονικός, συνεχίζει να στηρίζεται, ακόμη και σήμερα, από αρκετούς εκπαιδευτικούς και οι έρευνες των Ελλήνων καθηγητών που αποδεικνύουν τα ψεύδη του, αποσιωπούνται πλήρως και δεν διδάσκονται στα παιδιά.
Ποιος, όμως, ρυθμίζει τί διδάσκεται και τί αποσιωπάται; Η μεγάλη και μακραίωνη ιστορία αυτού του τόπου και του λαού, δεν φτάνουν πολλές σελίδες για να καταγραφεί, αφού η αφετηρία της ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού βυθίζεται μέσα στην αχλύ του θρύλου της Αργοναυτικής εκστρατείας και ο θρύλος αυτός έχει την αρχή του στο μύθο του Φρίξου και της Έλλης. Αυτή αποτελεί την πρώτη επαφή του μητροπολιτικού ελληνισμού με τον Πόντο, με τη μυθική της βέβαια, έκφραση.
Η δεύτερη επαφή, πιο δυναμική και προγραμματισμένη, έγινε με την Αργοναυτική εκστρατεία, στην χώρα της Κολχίδας για το χρυσόμαλλο δέρας. Επίσης, δεν μπορεί να παραβλεφθεί το ότι, η ίδρυση της Σινώπης, στα βόρεια παράλια της Μικράς Ασίας, από Ίωνες ναυτικούς, περί το 800 π.Χ., σηματοδοτεί την επίσημη αφετηρία της ιστορίας του Ελληνισμού στον Πόντο και είναι, τουλάχιστον, ιεροσυλία η άρνηση ή και η περιφρόνηση της ιστορίας του. Πάμπολλες οι ανασκαφές, που έχουν γίνει στα δυτικά παράλια του Ευξείνου Πόντου και έφεραν στο φως Μυκηναϊκά αγγεία και ευρήματα.
Έτσι, αρχίζει ο μύθος της έλευσης των πρώτων Ελλήνων στον Εύξεινο Πόντο, για να καταλήξει 3.000 χρόνια μετά, στον τραγικό ξεριζωμό και την επιστροφή στην προαιώνια πατρίδα. Οι Έλληνες, με την εγκατάστασή τους στις ακτές του Ευξείνου Πόντου, κατά τη διάρκεια του 8ου αιώνα, δημιούργησαν μια σειρά από ελληνικές αποικίες, στις παραλίες του τόπου. Ηράκλεια, Σινώπη, Κοτύωρα, Κερασούντα, Τραπεζούντα, Φάσις, Διοσκουριάς, Παντικάπαιον, Όλβια, Θεοδοσία, Οδησσός κλπ. Τέλος, το 562 π.χ. οι Ίωνες της Φώκαιας ίδρυσαν την Αμισό (Σαμψούντα). Την Τραπεζούντα, ο Ξενοφών, περιγράφοντας την πορεία των Μυρίων από την περιοχή, στο βιβλίο του «Κύρου Ανάβασις», την αναφέρει «πόλεως ελληνίδος οικουμένης, εν τω Ευξείνω Πόντω».
Ο Διογένης ο «Κυνικός», Έλληνας φιλόσοφος, γεννήθηκε στη Σινώπη περίπου το 412 π.χ., (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.χ.) Από τον Πόντο καταγόταν ο αρχαίος αστρονόμος Ηρακλείδης ο Ποντικός καθώς και ο ιστορικός και γεωγράφος Στράβων. Άλλες μορφές της εποχής που αξίζει να αναφερθούν , είναι οΔίφιλος ο Σινωπεύς (κωμικός ποιητής του 4. π.χ. αι.) Διονυσόδωρος από την Αμισό (μαθηματικός του 2. π.χ. αι.) Τυραννίων από την Αμισό (λόγιος και γραμματικός του 1. π.χ. αι.) Βάττων από τη Σινώπη(ιστοριογράφος) και πολλά άλλα σημαντικά πρόσωπα και γεγονότα της πραγματικής μας ιστορίας !
Μ” αυτόν τον τρόπο, η ελληνική φυλή απέκτησε μια δεσπόζουσα παρουσία ανάμεσα στις άλλες φυλές του τόπου και η ελληνική δραστηριότητα ρίζωσε στη μακρινή χώρα της βόρειας Μ. Ασίας. Οι άποικοι συνέχισαν να επικοινωνούν με την μητροπολιτική Ελλάδα και να τροφοδούνται πνευματικά από την μητέρα πατρίδα. Εργάστηκαν σκληρά, πολέμησαν με τους ντόπιους στον περίγυρό τους, πρόκοψαν και αναπτύχθηκαν, διατηρώντας, συγχρόνως, τον πλούσιο κόσμο από παραδόσεις, θρύλους, έθιμα και πολιτισμό. Κράτησαν άσβεστη την έντονη συνείδηση της ελληνικότητάς τους και της εθνικής τους ενότητας με τους Ελλαδίτες, συνείδηση που παρέμεινε αναλλοίωτη, αν όχι επαυξημένη, σ” όλη τη διάρκεια των κατοπινών αιώνων, ως την ύστερη ώρα του ξεριζωμού, το 1922.
Οι Πόντιοι λοιπόν ήσαν εκείνοι που μετελαμπάδευσαν στην περιοχή το ελληνικό δαιμόνιο, βάζοντας τα θεμέλια μιας καινούριας Ελλάδας στην Ανατολή. Οι Πόντιοι ήσαν εκείνοι που, εκτός από τα ήθη και έθιμα των Ελλήνων, μετέφεραν στην Ανατολή το ελληνικό πνεύμα, την ελληνική σκέψη, την ελληνική δημοκρατική οργάνωση των πόλεων-κρατών, τους ελληνικούς νόμους, την ελληνική γλώσσα και θρησκεία. Αλλά και αντίστροφα, οι Έλληνες γνώρισαν τους μεγάλους πολιτισμούς της Aνατολής, πήραν πολλές γνώσεις απ” αυτούς και ο ελληνισμός δημιούργησε μια νέα πολιτιστική σύνθεση, που έβαλε τα θεμέλια του κλασικού ελληνικού πολιτισμού με την φιλοσοφία, την ιστορία, τις τέχνες, την ποίηση και το θέατρο. Ανάμεσα στο 363-302 π.χ. ιδρύεται ανεξάρτητο κράτος που έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή του, κατά τους χρόνους του Μιθριδάτη ΣΤ” του Ευπάτορα (120-63 π.χ.), ο οποίος συνετέλεσε και στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού, καθώς ο ίδιος είχε ελληνική παιδεία.
H ελληνική γλώσσα καθιερώθηκε στο βασίλειο ως επίσημη γλώσσα επικοινωνίας των πολυάριθμων, άρα και πολύγλωσσων εθνοτήτων της Mικράς Aσίας.Η ποντιακή διάλεκτος προέρχεται από την αρχαία Ιωνική, κυρίως της καταγωγής των αποίκων του Πόντου, δηλαδή από την Ιωνική Μίλητο. Οι επιδράσεις που δέχτηκε στο πέρασμα των 26 αιώνων ζωής, προέρχονται από την κοινή των Αλεξανδρινών Χρόνων και από τη Μεσαιωνική κοινή του Βυζαντίου. Επηρεάστηκε επίσης από τους Γενουάτες και τους Βενετσιάνους της Τραπεζούντας, τους Πέρσες και τους Γεωργιανούς καθώς και από τους Τούρκους. Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι παρά τις προσμίξεις με ξένες λέξεις αυτές δεν έμειναν αναφομοίωτες αλλά εξελληνίστηκαν και εντάχθηκαν στο κλιτικό σύστημα της ελληνικής, συμμετέχοντας έτσι στην εξέλιξη της γλώσσας.
Tο δωδεκάθεο του Ολύμπου ειρηνικά αφομοίωσε τις περισσότερες περσικές και ντόπιες εθνότητες.H ελληνική θρησκεία και λατρεία κυριάρχησαν παντού. Στους ναούς που χτίστηκαν προς τιμή των ελληνικών θεοτήτων, λατρεύονταν οι θεοί Aπόλλωνας, Aθηνά, Διόνυσος, Νίκη, Δίας, Aσκληπιός, Ποσειδώνας, Πάνας, Hρακλής, Eρμής.O περσικός θεός Mίθρας, χωρίς να εκλείψει ποτέ, χρόνο με το χρόνο ελληνοποιήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Ήλιο, τον Aπόλλωνα και τον Eρμή. Και επί Ρωμαϊκής κυριαρχίας, δεν εμποδίστηκε η πρόοδος του Ποντιακού Ελληνισμού. Την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου, ο Πόντος αποκτά ιδιαίτερη σημασία για το ανατολικό κράτος και για ολόκληρο τον ελληνισμό, παίζοντας τον ρόλο του προπυργίου και του φάρου της Ανατολής και, επί Ιουστινιανού, ο Πόντος γίνεται η ασπίδα του Βυζαντίου από τις βαρβαρικές επιδρομές των Περσών, των Αράβων και αργότερα των Τούρκων. Εκεί, έδρασαν οι Ακρίτες, δημιουργώντας τους θρύλους της λαϊκής παράδοσης του Πόντου, με κορωνίδα όλων το λόγιο έπος του «Βασίλειου Διγενή Ακρίτα», που αποτελεί το νεότερο έπος του Ελληνισμού. Το Ποντιακό κράτος, αν και έζησε 257 χρόνια χωριστά από τα άλλα ελληνικά κρατίδια, αναδείχθηκε σ” ένα προπύργιο του ελληνισμού και διατηρήθηκε ως το 1461, δηλαδή 8 χρόνια μετά την άλωση της Πόλης.
Η υπηρεσία που προσέφερε στους Έλληνες κατοίκους του τόπου και γενικότερα στον ελληνισμό, στάθηκε τεράστια. Όχι μόνο διατήρησε τον ελληνικό πολιτισμό του, αλλά τον ανέπτυξε και τον στέριωσε, ώστε ν” αντέξει στην επόμενη δοκιμασία του, κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας. Η άλωση της Τραπεζούντας από τους Τούρκους σήμανε βέβαια για τον Ελληνισμό του Πόντου το τέλος της πολιτικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας του, αλλά όχι και της εθνικής του συνείδησης. Η τελευταία δεν χάθηκε, δεν έσβησε, γι’ αυτό και ο Ποντιακός Ελληνισμός δεν εξαφανίστηκε, όπως συνέβη με δεκάδες φυλές και εθνότητες της Μικρασίας που τούρκεψαν, που εξισλαμίσθηκαν και έλειψαν για πάντα από το πρόσωπο της ιστορίας. Διετήρησε δε, την ποντιακή διάλεκτο, η οποία προέρχεται από την αρχαία Ιωνική, όπως και δεν πέρασε ποτέ στη λήθη ο διάσημος πολεμικός Πυρρίχιος χορός, ο οποίος χορεύεται με όπλα και σε φάσεις άμυνας και επίθεσης. ο Πυρρίχιος (χορός της φωτιάς) που αποτελεί…
… αρχαιοελληνική πολιτισμική κληρονομιά.
Τον χόρεψαν οι Κουρήτες, οι Αθηναίοι στα Παναθήναια και οι Λάκωνες στα Διοσκούρεια.
Οι Έλληνες του Πόντου τον διατήρησαν ζωντανό έως τις μέρες μας. Σήμερα, με άλλοθι την βραχεία μνήμη και την αδιαφορία επί θεμάτων που άπτονται της ελληνικότητας, μέσω της επίσημης εκπαίδευσης και της απαράδεκτης παρέμβασης της θρησκείας, σε θέματα παιδείας και εκπαίδευσης, επιχειρείται άμβλυνση και υποβάθμιση της ιστορίας των Ελλήνων του Πόντου και, εν γένει, της ιστορίας του Ελληνισμού. Μήπως τελικά, ο πραγματικός εχθρός μας είναι η ιστορική μας άγνοια και η πολιτιστική μας υποβάθμιση;
Διότι, πώς επιτρέπουμε σήμερα, εν έτει 2012, στους έχοντες πιστοποιητικό «Ελληνοφροσύνης», οι οποίοι πρόδωσαν και ξεπούλησαν την πατρίδα μας, προκάλεσαν τόσες εθνικές τραγωδίες, παρέδωσαν τους Πομάκους της Θράκης στους Τούρκους, αφελληνίζουν τους Έλληνες, να έχουν το θράσος να είναι τιμητές των εχθρών του Ελληνισμού, ενώ είναι επιτακτική ανάγκη να ξαναβρούμε και να οριοθετήσουμε τα παγκόσμια – πολιτισμικά σύνορα του Ελληνισμού, με πρώτο και κύριο μέλημα να διατηρήσουμε τα πλείστα εκείνα στοιχεία του πολιτισμού μας, κληρονομημένα από τα προχριστιανικά χρόνια; Η μνήμη των προσφυγικών πληθυσμών και η τραγική ιστορική περιπέτεια εξοβελίστηκαν συνειδητά από την εκάστοτε εξουσία – όπως και από την εκάστοτε αντιπολίτευση – στην μετά το ’22 Ελλάδα.
Η ιστορία των Ελλήνων του Πόντου σταμάτησε, μετά από τρεις χιλιάδες χρόνια το 1922-24, όταν μεσολάβησαν οι συμμαχικές δυνάμεις και η Ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε, ουσιαστικά, για την γενοκτονία ενός λαού με ανώτερο πολιτισμό, ο οποίος συνεχίζει, με ελληνική συνείδηση και εθνική ταυτότητα, να επιβιώνει και δεν αφομοιώνεται. Οι πρόσφυγες εκ Πόντου, όχι μόνον δεν σταμάτησαν ποτέ να «αναστορούν τα παλαιά», αλλά και προσπαθούν να μάθουν στις επόμενες γενιές την ιστορία και τον πολιτισμό του Ποντιακού Ελληνισμού και, κυρίως, να μεταλαμπαδεύσουν σ’ αυτές την αγάπη τους, για την αλησμόνητη πατρίδα!
(1) H Παναγιά Σουμελά και ο ιερός βράχος της Ακροπόλεως
Το 386 οι Aθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος πήγαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου, με σκοπό να ιδρύσουν μοναχικό κατάλυμα. Eκεί, σε σπήλαιο της απόκρημνης κατωφέρειας του όρους, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, είχε μεταφερθεί η εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας *. Oι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος έκτισαν με τη συμπαράσταση της γειτονικής μονής Bαζελώνα κελί και στη συνέχεια εκκλησία μέσα στη σπηλιά, στην οποία είχε μεταφερθεί η εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας . Καθώς ανάβλυζε νερό είπαν ότι το σοβαρό πρόβλημα της ύδρευσης του μοναστηριού λύθηκε, κατά θαυματουργό τρόπο.
Θαύμα θες, πάρε ένα…
Με ένα όνειρο τρελό…
Στο τέλος του 4ου αιώνα (380-386 μ.χ.χ.), η Παναγία η Αθηνιώτισσα εμφανίστηκε ως όραμα στους μοναχούς Σωφρόνιο και Βαρνάβα, στη Αθήνα και τους κάλεσε στην εκκλησία.
Εκεί είδαν την εικόνα να σηκώνεται από το προσκυνητάρι, να βγαίνει από το παράθυρο και να πετάει προς τα ουράνια. Συγχρόνως, άκουσαν την Θεοτόκο να λέει: «Πηγαίνω στην Ανατολή. Προπορεύομαι στο όρος Μελά. Ακολουθήστε με…».
Οι μοναχοί την ακολούθησαν και στο όρος Μελά, στον Πόντο, όπου στάθηκε, κτίστηκε μεγάλος Ναός και Μονή. Έτσι η εικόνα πήρε την ονομασία Σουμελά από τη φράση «στου Μελά».
*Η Παναγιά η Αθηνιώτισσα
Με την επικράτηση του χριστιανισμού, τα περισσότερα μνημεία της Αθήνας μετατράπηκαν σε χριστιανικές εκκλησίες. Ο Παρθενώνας αφιερώθηκε στην Παρθένο Μαρία, που στη συνέχεια ονομάσθηκε Παναγιά η Αθηνιώτισσα, ενώ στα τέλη του 11ου αιώνα αποτέλεσε τη μητρόπολη της Αθήνας **.
Τι βρήκαν να αντιγράψουν ! :
Η Αθηνά και ο Ποσειδώνας διεκδικούσαν την ίδια πόλη. Ανέβηκαν λοιπόν στον ιερό βράχο της Ακρόπολης καιενώπιον των Αθηναίων αποφάσισαν ότι όποιος προσέφερε το ωραιότερο δώρο θα την αποκτούσε.
Ο Ποσειδώνας χτύπησε σε μια πλευρά του λόφου με την τρίαινά του και αμέσως ανάβλυσε ένα πηγάδι. Ο λαός θαύμασε, αλλά το νερό δεν τους φάνηκε τόσο χρήσιμο όσο η ελιά. Το δώρο της Αθηνάς ήταν ένα δέντρο ελιάς, ήταν καλύτερο, μιας και παρείχε στην πόλη τροφή, λάδι και ξυλεία, επίσης η ελιά αποτελούσε πάντα το σύμβολο της ειρήνης και της ευφορίας. Έτσι, κέρδισε τη μονομαχία η Αθηνά και ονόμασε την πόλη της Αθήνα.
Τον Ποσειδώνα τον αντέγραψαν, αλλά εάν στον Πόντο φύτρωσαν και ελιά είναι άγνωστο…
Η διαφορά είναι ότι ο λαός των Αθηνών δεν είδε όραμα, όλοι είδαν και άκουσαν...(όχι μόνο οι ιερείς).
Το σίγουρο είναι ότι
ο ιερός βράχος της Ακροπόλεως ούτε μιλάει ούτε σωπαίνει, απλά σημαίνει.
Την τελευταία επταετία το παγκόσμιο χρέος έχει αυξηθεί κατά 57 τρισ. δολάρια, σύμφωνα με μελέτη της McKinsey Global Institute.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα ευρήματα της συγκεκριμένης μελέτης, το παγκόσμιο χρέος έχει αυξηθεί κατά 57 τρισ. δολάρια δηλαδή 17% του παγκοσμίου ΑΕΠ σε σχέση με το 2007. Πλέον, το παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει τα 199 τρισ. δολάρια και ισοδυναμεί με 286% του παγκοσμίου ΑΕ
Το παγκόσμιο δημόσιο χρέος την τελευταία επταετία αυξήθηκε κατά 5 τρισ. δολάρια. Σύμφωνα με την μελέτη, μόνο πέντε χώρες, η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Αργεντινή και η Ρουμανία, έχουν κατορθώσει να περιορίσουν το κρατικό χρέος τους. Αντίθετα, οι υπόλοιπες 42 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου παρουσιάζουν αύξηση του κρατικού χρέους.
Πιο αναλυτικά, το χρέος της Κίνας αυξήθηκε κατά 83%, το χρέος της Πορτογαλίας κατά 100% ενώ το ελληνικό δημόσιο χρέος κατά 103%. Ακόμη μεγαλύτερη αύξηση κατέγραψε το χρέος της Σιγκαπούρης, φτάνοντας το 129% ενώ της Ιρλανδίας κινήθηκε ακόμη υψηλότερα στο 172%.
Υπέρ της Ελλάδας και της Ευρώπης, 300 διανοούμενοι από όλες τις χώρες του κόσμου, συνυπογράφουν επιστολή που δημοσιεύει ο γνωστός ιστότοπος «Μεντιαπάρτ» (Mediapart), του οποίου ιδρυτής είναι ο πρώην διευθυντής της «Μοντ» Εντι Πλενέλ. Με την επιστολή καλούνται οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ «να σεβασθούν την απόφαση του ελληνικού λαού και να ξεκινήσουν με καλή πίστη τις διαπραγματεύσεις με τη νέα ελληνική κυβέρνηση για την επίλυση του θέματος του χρέους». Με υπέρτιτλο στον πρόλογο της ιστοσελίδας: «Και ζήτω η Ελλάδα...Είμαστε όλοι μαζί με την Ελλάδα και την Ευρώπη» υπογραμμίζεται ότι οι υπογράφοντες είναι οικονομολόγοι και πανεπιστημιακοί από όλον τον κόσμο, ονόματα διάσημα όπως οι: Τζέιμις Γκαλμπρέιθ, Στέφανι Γκρίφιθ Τζόουνς, Ζακ Σαπίρ, Ντομινίκ Μεντά κ.α. Στην επιστολή υπογραμμίζεται ότι: «Δικαίως η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι είναι αναγκαίος ένας εκ βάθρων επαναπροσανατολισμός, διότι οι πολιτικές που εφαρμόσθηκαν έως τα τώρα αποδείχθηκαν ένα απόλυτο φιάσκο. Δεν προσέφεραν ούτε την οικονομική ανάκαμψη, ούτε τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, ούτε την απασχόληση, αλλά ούτε καν τις εξωτερικές επενδύσεις. Αντίθετα αποδείχθηκαν επιζήμιες για την ελληνική κοινωνία και αποδυνάμωσαν τους θεσμούς. Η προσέγγιση που ακολουθήθηκε αποδείχθηκε ξεκάθαρα καταστροφική και δεν επέτρεψε καμία πρόοδο, για την οποία προοριζόταν. Ζητούμε από τους ευρωπαϊκούς εταίρους να λάβουν υπ' όψιν τους αυτήν την πραγματικότητα, στην οποία άλλωστε οφείλεται και η εκλογή της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από άμεσα ανθρωπιστικά μέτρα, έναν μεγαλύτερο κατώτατο μισθό, τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, επενδύσεων και μέτρων για τη διόρθωση και καλυτέρευση των βασικών υπηρεσιών όπως αυτών της υγείας και της παιδείας». Οι υπογράφοντες αναφέρονται στη συνέχεια στην πάταξη της διαφθοράς και σε ένα πιο αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα που να βασίζεται λιγότερο στον ΦΠΑ. Για να εφαρμοσθούν οι πολιτικές αυτές και να τους δοθεί ο χρόνος να αποδείξουν την αποτελεσματικότητά τους, απαιτούνται κάποια δημοσιονομικά περιθώρια. Στο εν τω μεταξύ, (έως ότου επιτευχθούν τα περιθώρια αυτά), η χώρα έχει ανάγκη να χρηματοδοτηθεί από την ΕΚΤ για να σταθεροποιήσει το τραπεζικό της σύστημα. «Ζητούμε από τις ευρωπαϊκές αρχές και από τις κυβερνήσεις, να δοθούν στην Ελλάδα αυτά τα δημοσιονομικά περιθώρια και να διασφαλισθεί αυτή η χρηματοδότηση» υπογραμμίζουν. Στη συνέχεια, υποστηρίζουν ότι δικαίως η ελληνική κυβέρνηση ζητά μια διαγραφή χρέους απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους, διότι δεν είναι βιώσιμο και όπως και να έλθουν τα πράγματα δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρωθεί. Επομένως δεν υπάρχει οικονομική απώλεια για τις άλλες χώρες και τους φορολογούμενούς τους. Αντίθετα μια νέα εκκίνηση για την Ελλάδα θα τονώσει τη δραστηριότητα, θα αυξήσει τα εισοδήματα, θα δημιουργήσει απασχόληση και θα επωφεληθούν συγχρόνως και οι γειτονικές χώρες. « Καλούμε επειγόντως τους πιστωτές της Ελλάδας να αδράξουν την ευκαιρία αυτή και να παρουσιάσουν με σαφήνεια και τιμιότητα αυτά τα δεδομένα στους λαούς τους» επισημαίνουν. Αυτό που διακυβεύεται, εξηγούν, δεν είναι μόνο η τύχη της Ελλάδας, αλλά επίσης το μέλλον της Ευρώπης στο σύνολό της. Μια πολιτική των απειλών, των τελεσιγράφων, της ισχυρογνωμοσύνης και των εκβιασμών, θα ερμηνευόταν στα μάτια όλων ως μια αποτυχία, ηθική, πολιτική και οικονομική του ευρωπαϊκού οράματος. Και καταλήγουν: «Ζητούμε επειγόντως από τους Ευρωπαίους ηγέτες να απορρίψουν και να καταδικάσουν όλες τις απόπειρες εκφοβισμού και εξαναναγκασμού της κυβέρνησης και του λαού της Ελλάδας. Απεναντίας, η επιτυχία της Ελλάδας μπορεί να υποδείξει το δρόμο για την ευημερία και τη σταθερότητα στην Ευρώπη. Θα επέτρεπε μια αναπτέρωση της δημοκρατίας και θα άνοιγε το εκλογικό παιγνίδι σε άλλες εποικοδομητικές αλλαγές. Είμαστε μαζί με την Ελλάδα και την Ευρώπη για τη δημοκρατία και την αλλαγή. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να αναγνωρίσουν την αποφασιστική δημοκρατική επιλογή του ελληνικού λαού μέσα σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, πρέπει να προχωρήσουν σε μια ρεαλιστική αξιολόγηση της κατάστασης και να δεσμευθούν χωρίς καθυστέρηση στην πορεία για μια λογική διαπραγμάτευση». Ο σύνδεσμος της δημοσίευσης: http://blogs.mediapart.fr/edition/que-vive-la-grece/article/050215/nous-sommes-avec-la-grece-et-leurope Μερικά από τα πρώτα ονόματα των 300 που υπέγραψαν την επιστολή : Elmar Altvater (FU, Allemagne) Philippe Askenazy (CNRS, France), Clair Brown (University of California, Berkley, Etats-Unis) Dorothee Bohle (Central European University, Hongrie) Giovanni Dosi, (Pisa Institute of Economics, Italie) Cédric Durand (Université Paris 13, France) Gerald Epstein (UMASS, Etats-Unis) Trevor Evans (Berlin School of Economics and Law, Allemagne) James Galbraith (University of Texas at Austin, Etats-Unis) Gaël Giraud (CNRS, France) Stephany Griffith-Jones (Columbia University, Etats-Unis) Laura Horn (Roskilde University, Danemark) Robert Jessop (University of Lancaster, Royaume-Uni) Steve Keen (Kingston University, Royaume-Uni) Marc Lavoie (Ottawa University, Canada) Tony Lawson (Cambridge, Royaume-Uni) Dimitris Milonakis (University of Crete, Grèce) Andreas Nölke (Goethe University Frankfurt/Main, Allemagne) Dominique Meda (Paris Dauphine, France), El Mouhoub Mouhoud (Paris Dauphine, France) André Orléan (EHESS, France), Henk Overbeek (VU University Amsterdam, Pays-Bas) Mario Pianta (University of Urbino, Italie) Alfonso Palacio Vera (Computense University of Madrid, Espagne) Anwar Shaikh (New School for Social Research, Etats-Unis) Jacques Sapir (EHESS, France) Robert Wade (LSE, Royaume-Uni) http://taxalia.blogspot.gr/